Międzynarodowe Centrum Promocji Dialogu, Współpracy Kulturalnej i Edukacji

Dnia 28 lutego br. został rozstrzygnięty konkurs fotograficzny pt. „Zimowy krajobraz w fotografii”. Ze względu na małą ilość zgłoszeń, nagrody zostały przydzielone jedynie w kategorii klas IV – VI. Jury w składzie: Katarzyna Świątkowska, Agata Włoch oraz Marek Koteras przyznały nagrody następującym osobom: Alicji Zielińskiej – „Zima na sopockim Molo”, klasa Va Szkoła Podstawowa Janikowo, Kornelowi Olszak – „Śnieżka i Skalne Miasto”, klasa IVc Szkoła Podstawowa Janikowo, Aleksandrze Kwapich – „Krajobraz zimą”, kl. IV SP Broniewice, Mikołajowi oraz Jakubowi Mocek – „Tatry zimą”. Uroczyste wręczenie nagród nastąpi dnia 02.03.2014r. (niedziela) o godz. 16:00 w Centrum Promocji Dialogu w Janikowie podczas spotkania podróżniczego z Alicją Rapsiewicz oraz Andrzejem Budnikiem. Wszystkim zwycięzcą gratulujemy oraz życzymy dalszych sukcesów.

W niedzielę 02 MARCA br. o godz. 16:00 odbędzie się spotkanie podróżnicze z Alicją Rapsiewicz oraz Andrzejem Budnik, pt.: „PAMIR ² – rowerem przez Tadżykistan i Afganistan”. 

Dwójka Polaków. Dwa rowery. Dwie pory roku – zima i lato. Dwie przygody w dwóch częściach Pamiru – tadżyckiej i afgańskiej. Tak w skrócie można podsumować 3 tys. kilometrów, które pokonali po górskich drogach i bezdrożach, gdzie spotykali przyjaznych i gościnnych ludzi, którzy zapraszali ich na nocleg zaraz po śniadaniu i tłumaczyli, że -60 w nocy to nie straszne, a wilki przerabia się tutaj na szaszłyki.

Alicja Rapsiewicz i Andrzej Budnik – para Polaków, która w lipcu 2009 wyruszyła z Polski na wschód w celu okrążenia Ziemi lądem. Po półtora roku i dotarciu jachtem do Australii, w połowie drogi stwierdzili, że wcale im na tym już nie zależy i zawrócili z powrotem na zachód. Najpierw wskoczyli na angielski jacht, którym pływali przez cztery miesiące pomiędzy indonezyjskimi wysepkami, a później wsiedli na rowery, którymi z Bangkoku przez Hong Kong, Japonię i Pamir, dojechali do Polski po prawie 22 tys. km. Ich losy można było śledzić na http;//www.loswiaheros.pl – blogu pisanym z drogi, a teraz powoli zamienianym w platformę pełną praktycznych porad na temat taniego podróżowania oraz inspiracji do podróży bliższych i dalszych.

Serdecznie zapraszamy!! Wstęp wolny!!

W niedzielę dn. 17 listopada 2013r. w Centrum odbyło się spotkanie podróżnicze z Marcinem Michalskim pt.: „Wyspy Owcze – przegapiany archipelag”.

Marcin Michalski – Gość niedzielnego spotkania zabrał nas w podróż do krainy zbiegów okoliczności. Słodko-gorzki obraz społeczeństwa bardzo odległego, w którym można przeglądać się jak w tafli zimnego Jeziora Leitisratn.

Farerzy (mieszkańcy Wysp Owczych) na przestrzeni zaledwie dwóch pokoleń przeszli drogę od biednych osadników, którzy nie mają nic poza owocem pracy własnych rąk i tym, co wyłowią z morza, do ludzi, którzy mają lub mogą mieć wszystko. Oczywiście dokonali tego, dzięki ciężkiej pracy w ekstremalnych warunkach oraz solidarności mieszkańców. 
Podczas spotkania mogliśmy się dowiedzieć o języku farerskim, który jest językiem urzędowym kraju, o dwóch sportach narodowych (piłce nożnej oraz wyścigach łodzi wiosłowych), o tym, że ze względu na silne wiatry jedyne drzewa na archipelagu to sztuczne nasadzenia w miastach. Do ciekawostek należy również to, iż mieszkańców wysp jest 1,75 razy mniej niż owiec. 

Wszystkim uczestnikom dziękujemy za aktywny udział w spotkaniu.

W niedzielę 17 listopada 2013r. o godz. 16:00 w Centrum Promocji Dialogu w Janikowie odbędzie się spotkanie podróżnicze z Marcinem Michalskim pt.: „WYSPY OWCZE – PRZEGAPIANY ARCHIPELAG”.

Marcin Michalski – współautor książki reportażowej „81:1. Opowieści z Wysp Owczych” nominowanej do nagród im. Beaty Pawlak i Traveler. Działa w zespole Projekt Føroyar – inicjatywy mającej na celu inspirowanie polsko-farerskich kontaktów kulturalnych i popularyzację wiedzy na temat Wysp Owczych. O archipelagu pisze także do prasy oraz na swoim blogu www.havnar.blogspot.com. Faroje uwielbił tak bardzo, że w zasadzie nie jeździ nigdzie indziej, nie licząc rowerowych ekskursji po Polsce.

Niedzielne spotkanie będzie podróżą do krainy zbiegów okoliczności. Będzie o jeździe hulajnogą przez apokaliptyczne krajobrazy i o spacerach po wyludnionych peryferiach. Trochę o sztormach co przewracają autobusy i igliwiu pachnącym oceanem. Przede wszystkim jednak o mieszkańcach Wysp Owczych, Farerach, którzy zaskakują wszechstronnością, mają swój własny język, parlament i orkiestrę symfoniczną, a także mnóstwo innych rzeczy, o które nie podejrzewalibyście 49-tysięcznego społeczeństwa.

Serdecznie zapraszamy! Wstęp wolny!

Dnia 10 września br. na zaproszenie Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej w Janikowie w Centrum odbyły się warsztaty artystyczne prowadzone przez Pana Profesora Zbigniewa Sałaja.

W warsztatach uczystniczyła młodzież z janikowskiego Gimnazjum oraz uzdolnieni plastycznie amatorzy.

Pan Profesor opowiadał o ART BRUT (w języku polskim oznacza „surową, niefałszowaną sztukę”. Słowo „brut” – przymiotnik o wielu znaczeniach: dziki, nieokrzesany, pierwotny, prymitywny, surowy, nie opracowany, przywołuje na myśl przede wszystkim inne pojęcia takie jak „prostota” i „naturalność”, ale również „brak wykształcenia i blichtru”.

Wspominał także o Adolfie Wolfli oraz o meksykańskiej malarce – Fridzie Kahlo. 
Adolf Wolfli był szwajcarskim artystą malarzem i pisarzem zaliczanym do nurtu Art Brut. Najmłodszy z siedmiorga dzieci kamieniarza i praczki, w dzieciństwie porzucony przez ojca alkoholika, osierocony przez matkę gdy miał 9 lat. Dorastał w rodzinach zastępczych, często był ofiarą fizycznej i psychicznej przemocy. W 1883 roku zaciągnął się do wojska. W 1890 roku skazany na dwa lata więzienia za napaść na tle seksualnym na dwie małe dziewczynki, po trzeciej napaści w 1895 uznany za szalonego i zamknięty w zakładzie dla chorych psychicznie w Waldau. Rozpoznano u niego schizofrenię. W pierwszych latach choroby był agresywny i psychotyczny; od 1904 roku objawy psychozy zaczęły stopniowo ustępować, wtedy Wölfli zaczął tworzyć pierwsze rysunki. Między 1904 a 1906 powstało kilkadziesiąt rysunków ołówkiem. Lekarze psychiatrzy zwrócili na je uwagę, a jeden z nich, Walter Morgenthaler, kupił kilka z tych prac i zaopatrywał artystę w materiały. Morgenhalter opublikował też pracę poświęconą Wölfliemu, Ein Geisteskranker als Künstler. Kolekcja dzieł Wölfliego oraz rękopis jego autobiografii znajdują się w Berneńskim Kunstmuseum.

Frida Kahlo – słynąca z autoportretów. Życie Fridy Kahlo rozpoczęło się i zakończyło w Mexico City, w jej domu zwanym „Niebieskim domem” (Blue House). Kahlo, przez całe swoje życie twierdziła, że urodziła się 7 lipca 1910 roku, jednakże akt urodzenia podaje datę 6 lipca 1907 roku. Prawdopodobnym powodem takiego postępowania było pragnienie Fridy, aby jej życie a zwłaszcza jego początek było utożsamiane z narodzinami nowego Meksyku, którego historię datuje się na rok 1910 – rok meksykańskiej rewolucji. Sztuka Kahlo posiada bardzo wiele nawiązań do kultury meksykańskiej i indiańskiej. Z tego powodu często bywa określana jako sztuka naiwna (prymitywizm) bądź folkowa, nierzadko również jako surrealistyczna. Charakterystyczną tematyką poruszaną przez Kahlo w malarstwie było cierpienie i ból fizyczny. Nawiązania te związane były bezpośrednio z jej problemami zdrowotnymi ciągnącymi się od wieku dziecięcego (polio w 6 roku życia), które dodatkowo „wsparły” konsekwencje wypadku samochodowego w okresie nastoletnim.